کاش

میگم کاش ما آدمها از هم انتظاری نداشته باشیم. اصلا انتظار اولین پایه و اساس ناراحتیه طوری که آدم از عزیزش انتظار داره کاری براش انجام بده و اون عزیز محترم سهوا یا عمدا نتونه اون کارو انجام بده بعدش به مرحله ی گله میرسیم. بعد از مرحله گله دلخوریه ، چون وقتی گله میکنی نمیدونی که اون طرف در چه حالیه تو با قضاوت های خودت و یک طرفه قاضی رفتن ازو ن طرف گله میکنی اونم ازت دلخور میشه که چرا درکش نکردی و داری گله میکنی خلاصه آخرش ممکنه به دعوا هم ختم بشه.

یه تصمیمی که تو سال 96 دارم اینه که از هیچ  کسی انتظار هیچ حرفی هیچ کاری هیچچی رو نداشته باشم.

از طرفی هم تا جایی که میتونم به انتظار اطرافیانم جامه ی عمل بپوشونم اما دیگه وقتی دیدم طرف بی مورد گله میکنه محل ندم انگار نشنیدم.

شاید زندگیم یکم شیرین تر بشه.

و یه تصمیم دیگه هم دارم اینکه اجازه ندم کسی بخواد شادی های زندگیمو ازم بگیره.و کلا زندگی شادی رو واسه خودم و خانوادم ایجاد کنم.

و اینکه ارتباط خودمو با افراد منفی زندگیم به حد خیلی کم برسونم.حتی در موردشون حرفی هم نزنم چون اونهایی که منو ناراحت میکنن ارزش ندارن به خاطرشون اوقات شیرین خودمو خانوادمو تلخ کنم.